...

کم طاقتی عادت آن روزهایت بود این روزها برای گرفتن خبری از من عجیب صبور شده ای!

مخاطب خاص...

امروز با غرورت باز م مرا شکستی / با ناز و قهر و کینه مهرم زدل گسستی

دانی که بی تو هیچم ای ماه  بی مروت /  باشد که بار دیگر قلب مرا شکستی

قفس زندگی

این روزا دلم خیلی گرفته

زندگی واسم یه نواخت شده همش دارم فکر می کنم

دلم می خواد برم یه جای دوره دور ولی خوب چی کنم که نمی شه

تو دل تنگیام فقط می نویسم از احساسم از قلبم که اگه اونم

نداشتم الان دلم از تنهایی و غم منفجر شده بود

اصلا این زندگی چه فایده ای داره ؟

که چی! ادما که یا دلشون شکسته یا مشکلات فراوون دیگه! میگن

هر انسانی می خواد به دنیا بیاد خدا زمین و نشونشون می ده و

می پرسه :دوست داری بری زمین؟

ولی! خدایا من اشتباه کردم من نمی خوام اینجا بمونم

نمی خوام وقتی قلبم مثل یه گل روی بوته ای که عمرشو کرده

پژمرده و تنهاست و نفسای آخرشو داره می کشه حالا چه فرقی

می کنه که بوته هنوز سر پاست؟؟؟

وقتی مدرسه می رفتم یه بیت شعر بود که خیلی دوستش داشتم:

من نگویم که مرا از قفس ازاد کنید            قفسم برده به باغی

ودلم شاد کنید

احساس این پرنده کوچولو رو خوب درک می کنم چون تو این قفس

بزرگ زندگی اسیرم

دلم می خواست پرواز کنم و از این قفس لعنتی فرار کنم از همه

این ادمایی که هدفاشون مثل باد کردن باد کنکی می مونه که

آخرش می ترکه و اون وقت خیلی دیره...

دل یا عقل.....

اگه با دلت کسی رو دوست داشتی جدی نگیر چون کار دل

دوست داشتنه مثل کار چشم که دیدنه اما اگه کسی رو با

عقلت دوست داشتی بدون داری چیزی رو تجربه میکنی

که اسمش

عشقه.

عشق یا دوست داشتن....

عشق یک جوشش کور است و پیوندی از سر نابینایی

دوست داشتن پیوندی خودآگاه و از روی بصیرت روشن و زلال

عشق با شناسنامه بی ارتباط نیست و گذر فصل ها و عبور سال ها

بر آن اثر می گذارد

دوست داشتن در ورای سن و زمان و مزاج زندگی می کند

عشق همواره با شک آلوده است

دوست داشتن سراپا یقین است و شک ناپذیر

عشق معشوق را مجهول و گمنام می خواهد تا در انحصار او بماند

دوست داشتن دوست را محبوب و عزیز میخواهد و می خواهد که همه

ی دلها آنچه را او از دوست در خود دارد ، داشته باشند

تقدیم به مخاطب خاص...

من کلبه ی خوشبختی تو را روزی با گلهای شوقم فرش خواهم کرد

و قشنگترین لحظه هایم را به پای ساده ترین دقایقت خواهم

ریخت

تا بدانی عاشق ترین پروانه ات خواهم ماند . . .

روز عشق مبارک.

عجیبه که تو دنیای بچه ها هر کی زودتر بگه دوستت دارم

“برنده” است

ولی

تو دنیای بزرگتر ها هر کی زودتر بگه دوستت دارم “بازنده”

است …

و من بردم تا ببازم !

درد دارد “امروز” حرفی برای گفتن نداشته باشی با کسی که تا

“دیروز” تمام حرف هایت را فقط به او می گفتی

همه یهویی ها خوبن :

یهویی بغل کردن

یهویی بوسیدن

یهویی دیدن

یهویی سورپرایز کردن

یهویی بیرون رفتن

یهویی دوست داشتن

یهویی عاشق شدن

اما امان از یهویی رفتن !!!

دوستت میدارم....

تقدیم به عشقم...

می نویسم از تو

از تو ای شادترین ای تازه ترین

....نغمه عشق

تو که سبزترین منظره ای

تو که سرشارترین عاطفه را

.نزد تو پیدا کردم

وتو که سنگ صبورم بودی

در تمام لحظاتی که خدا

....شاهد غصه و اندوهم بـــود

!بـــه تو می اندیشم

!بـــه تو می بالم

و از تو می گیرم

هر چه انگیزه درونم دارم

من شباهنگام

آن دم که تو را نزد خود می بینم

بهترین آرامش

برترین خواهش و احساس نیاز

....در دلم می جوشد

!روزها می گذرد

.عشق ما رو به خدایی شدن است

رو به برتر شدن از هر حسی

.که در این عالم خاکی پیداست

دوســــــــــــتت می دارم

.....از همین نقطه خاکی

تا عرش

دوســــــــــتت می دارم

.....از زمین تا به خدا

دلتنگی...

تقدیم به مخاطب خاص...

خدایا

این دلتنگی های ما را هیچ بارانی آرام نمیکند

فکری کن

اشک ما طعنه میزند به باران رحمتت . . .

بگذار بمیرم....

در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم 

اصلا به تو افتاد مسیرم که بمیرم

یک قطره آبم که در اندیشه دریا 

افتادم و باید بپدیرم که بمیرم

یا چشم بپوش از من و از خویش برانم 

یا تنگ در آغوش بگیرم که بمیرم

این کوزه ترک خورد....چه جای نگرانی ست 

من ساخته از خاک کویرم که بمیرم

خاموش مکن آتش افروخته ام را 

بگذار بمیرم که بمیرم که بمیرم..

مادر

.
آسمان را گفتم :

می توانی آیا

بهر یک لحظه ی خیلی کوتاه

روح مادر گردی ؟

صاحب رفعت دیگر گردی ؟

گفت نی نی هرگز !!!

من برای این کار

کهکشان کم دارم

نوریان کم دارم

مه و خورشید به پهنای زمان کم دارم !

…
خاک را پرسیدم :

می توانی آیا

دل مادر گردی ؟

آسمانی شوی و خرمن اختر گردی ؟

گفت نی نی هرگز !

من برای این کار

بوستان کم دارم

در دلم گنج نهان کم دارم !

…
این جهان را گفتم :

هستی کون و مکان را گفتم :

می توانی آیا

لفظ مادر گردی ؟

همه ی رفعت را

همه ی عزت را

همه ی شوکت را

بهر یک ثانیه بستر گردی ؟

گفت نی نی هرگز !

من برای این کار

آسمان کم دارم

اختران کم دارم

رفعت و شوکت و شان کم دارم !

عزت و نام و نشان کم دارم !

…
آن جهان را گفتم :

می توانی آیا

لحظه ای دامن مادر باشی ؟

مهد رحمت شوی و سخت معطر باشی ؟

گفت نی نی هرگز !

من برای این کار

باغ رنگین جنان کم دارم !

آنچه در سینه ی مادر بوُد آن کم دارم !

…
روی کردم با بحر :

گفتم او را آیا

می شود اینکه به یک لحظه ی خیلی کوتاه

پای تا سر ، همه مادر گردی ؟

عشق را موج شوی

مهر را مهر درخشان شده در اوج شوی ؟

گفت نی نی هرگز !

من برای این کار

بیکران بودن را

بیکران کم دارم

ناقص و محدودم

بهر این کار بزرگ

قطره ای بیش نیم

طاقت و تاب و توان کم دارم !
…
صبحدم را گفتم :

می توانی آیا

لب مادر گردی

عسل و قند بریزد از تو ؟

لحظه ی حرف زدن

جان شوی عشق شوی مهر شوی زر گردی ؟

گفت نی نی هرگز !

گل لبخند که روید ز لبان مادر

به بهار دگری نتوان یافت !

در بهشت دگری نتوان جست !

من از آن آب حیات

من از آن لذت جان

که بود خنده ی او چشمه ی آن

من از آن محرومم

خنده ی من خالیست

زان سپیده که دمد از افق خنده ی او

خنده ی او روح است

خنده ی او جان است

جان روزم من اگر ، لذت جان کم دارم

روح نورم من اگر ، روح و روان کم دارم

…
کردم از علم سوال

می توانی آیا

معنی مادر را

بهر من شرح دهی ؟

گفت نی نی هرگز

من برای این کار

منطق و فلسفه و عقل و زبان کم دارم !

قدرت شرح و بیان کم دارم !

…

در پی عشق شدم

تا در آیینه ی او چهره ی مادر بینم

دیدم او مادر بود

دیدم او در دل عطر

دیدم او در تن گل

دیدم او در دم جان پرور مشکین نسیم

دیدم او در پرش نبض سحر

دیدم او در تپش قلب چمن

دیدم او لحظه ی روئیدن باغ

از دل سبزترین فصل بهار

لحظه ی پر زدن پروانه

در چمنزار دل انگیزترین زیبایی

بلکه او درهمه ی زیبایی

بلکه او درهمه ی عالم خوبی ، همه ی رعنایی

همه جا پیدا بود

همه جا پیدا بود

.

لحظه دیدار....

هوس انگیزترین لحظه دیدار کجاست؟

هوس انگیزترین لحظه دیدار

همان زل زدگیهای دو چشم است به طلوع یک نگاه آرام

همان عریانی تن محو سکوت

هوس انگیزترین لحظه دیدار

همان گره خوردگیهای دو دست است به هم

همان حس حضور،حس وجود

همان حس غرور ، حس عبود

هوس انگیزترین لحظه دیدار

همان جمله آغاز که من گفتمش امروز به یک واژه نو

هوس انگیزترین لحظه دیدار

همان حس فرار زمان است که چه کم می آید

حس به دار آویختگیه کلام است که در سکوت حبس می میرد.

میدانی؟...

می دانی؟

 

یک وقت هایی باید

رویِ یک تکه کاغذ بنویسی

تعطیل است

 

و بچسبانی پشتِ شیشه‌یِ افکارت

... ... باید به خودت استراحت بدهی

دراز بکشی

دست هایت را زیر سرت بگذاری

به آسمان خیره شوی

و بی خیال سوت بزنی

در دلت بخندی به تمام افکاری که

پشت شیشه‌یِ ذهنت صف کشیده اند

آن وقت با خودت بگویی:

بگذار منتظر بمانند.

تقدیم به خواهرم

روز تولدت شد و نیستم اما کنار تو

کاشکی می شد که جونمو هدیه بدم برای تو

درسته ما نمیتونیم این روز و پیش هم باشیم

بیا بهش تو رویامون رنگ حقیقت بپاشیم

میخوام برات تو رویاهام جشن تولد بگیرم

از لحظه لحظه های جشن تو خیالم عکس بگیرم

من باشم و تو باشی و فرشته های آسمون

چراغونی جشنمون، ستاره های کهکشون

به جای شمع میخوام برات غمهات و آتیش بزنم

هر چی غم و غصه داری یک شبه آتیش بزنم

تو غمهات و فوت بکنی منم ستاره بیارم

اشک چشاتو پاک کنم نور ستاره بکارم

کهکشونو ستاره هاش دریاو موج و ماهیاش

بیابونا و برکه هاش بارون و قطره قطره هاش

با هفت تا آسمون پر از گلای یاس ومیخک

با ل فرشته ها و عشق و اشتیاق و پولک

عاشقتو یه قلب بی قرار و کوچک

فقط می خوان بهت بگن :.

تولدت مبارک

معشوقه ای پیدا کرده ام

 

به نام روزگار . . .

 

این روزها مرا درآغوش خویش

 

سخت به بازی گرفته است

 

---

.

همــه ی مـــا

 

فقــط حســـرت بــی پــایــان یــــک

 

اتفــــاق ســـاده ایـــم

 

کــــه جهــــان را بـــی جهــــــت ،

 

یــــک جــــور عجیبــــی جــــدی گرفتـــــه ایــــم … !

---

وقــتی همه چیز خوبه

 

میترسم …

 

مـا به لنگیدن یکــــ جایِ کار

 

عـــادت کـــرده ایـــم . . .

 

---

 

 

 

.

تقدیم به خواهرم...

باز با دل گرفته در هوای تو

شعر تازه ای سروده ام برای تو

باز هم به یاد خنده های ساده ات

باز هم به یاد اشک بی ریای تو

رو به روی آسمان نشسته ام، تهی ست

بی نوازش صدای آشنای تو

مثل لحظه ای که رفته ای و بعد از آن

مانده روی برف کوچه، جای پای تو

من دلم هنوز بوی عشق می دهد

عطر ساده و صمیمی صدای تو

گرچه قلبم از هجوم غصه ها پر است

گرچه نیستند هیچ یک سزای تو

غصه های تو تمام شان از آن من

شعرهای من، تمام شان برای تو

 

راز دل...

تقدیم به عزیز دلم...

می پرسی تو را دوست دارم؟

حتی اگر بخواهم پاسخ دهم نمی توانم

مگر می شود با کلمات، احساس دستها را بیان کرد؟

مگر ممکن است با عبارات شرح داد که آن زمان که با دیدگان پر اندیشه و روشن بین

به من می نگری چه نشاط و لطفی دلم را فرا می گیرد؟

می پرسی تو را دوست دارم؟ مگر واقعا پاسخ این سوال را نمی دانی؟

مگر خاموشی من، راز دلم را به تو نمی گوید؟

مگر آه سوزان از سر نهان خبر نمی دهد؟

راستی آیا شکوه آمیخته به بیم و امید، که من هر لحظه هم می خواهم به زبان آورم و هم

 سعی می کنم که از دل بر لبم نرسد، راز پنهان مرا به تو نمی گوید؟

عزیز من! چطور نمی بینی که سراپای من از عشق به تو حکایت می کند ؟

همه ذرات وجود من با تو حدیث عشق می گویند، بجز زبانم که خاموش است...

 

بی پولی...

از ازل برای هر کاری پول می دهند

تو چیستی ای کاغذ خوشرنگ به جان بسته

 
که مردمان برای هر گل و خاری پول می دهند

خرج زاد و ولد که تا بی کرانه هاست

غیر آن برای هر بیماری پول می دهند

بکوش که خانه دار شوی در این روزگار

 

که مستاجران برای هر سقف و دیواری پول می دهند

انجماد از سرما را هم بپذیر ای دوست

اغنیا برای گاز و بخاری پول می دهند

درس و تحصیل را می خواهی چه کنی؟

محصلان برای هر کتاب و خودکاری پول می دهند

فکر سفر را از سر به در کن

چون سفیران برای رشت و گنبد و ساری پول می دهند

تکنولوژی هم به کارت نمیاید

وقتی محققان برای بیداری پول می دهند

عقایدت را فاش نکن امروز

معتقدان برای هر فکر و شعاری پول می دهند

به شدت از بذل و بخشش بپرهیز

که ریا کاران فقط از ریا به نداری پول می دهند

دخانیات را هم به کل فراموش کن

معتادان برای هر نخ سیگاری پول می دهند

زیبایی ها فانی اند اندر این دنیا

که زیبایان برای لیفتینگ و بوتاکس کاری پول می دهند

تفریح مختص بچه پولدارهاست

وقتی اغلب برای کوه و ابشاری پول می دهند

شام هم هر چه سبک تر باشد بهتر است

که پرخوران پس هر کبابِ گوشتداری پول می دهند

با تاکسی واتوبوس تردد کن

وقتی دارندگان هم برای ژیان و هم فِراری پول می دهند

پول ناچیزت را به بانک نسپار

که مشتریان برای تمدید و لغو حساب جاری پول می دهند

به داشتن اندک مال خود قناعت کن

مایه داران هم بهر پولداری پول می دهند

پیاده روی ورزش کم خرجی ست

امروز که به اسب و شتر هم برای سواری پول می دهند

خاطراتت را هم اگر ثبت نکردی نکردی

در این عصر برای عکس یادگاری پول می دهند

روی کار با موسسات هم حساب نکن

که برای رشوه و کار اداری پول می دهند

شیک پوشی و مد هم آش دهان سوزی نیست

وقتی برای مانتو و پاره شلواری پول می دهند

یأس و بد بختی و فلاکت را قبول کن

که امید داران هم برای امیدواری پول می دهند

ای برادر مرگ را با آغوش باز پذیرا باش

در این زمانه که برای هر کاری پول می دهند

اما نه!خرج آن هم ناگفته ماند

که اموات هم برای کفن و دفن و سوگواری پول می دهند

با هم ولی تنها

تقدیم به کسی که امشب خیلی دلتنگشم.اون قدر که دیگه تحمل دوریش برام سخت شده خیلی سخت.

 

میدانم تو نیز حال مرا داری ، تو نیز مثل من ، هوای دلم را داری

میدانم با دلتنگی ها سر میکنی ، بس که اشک میریزی چشمان نازت را تر میکنی...

من که به خیال تو رفته ام به خیالات عاشقانه ،

تو به خیالم پیوسته ای به یک حس عاشقانه

شیشه ی دلتنگی ها را شکسته ایم در دلهایمان،او که میفهمد حال ما

را کسی نیست جز خدایمان

از تپشهای قلبت بی خبر نیستم ، من که مثل دیگران نیستم ،

تو جزئی از نفسهای منی ، تو همان دنیای منی

کاش بیاید آن روزی که تو را در کنارم ببینم ،

خسته ام از این انتظار ، سخت است بی خبر بودن از یار،

آن یاری که مرا در راه نفسگیر زندگی همیشه همراهی میکند ،

آن یاری که هوای دلم را بارانی میکند

مثل یک روز بارانی ، به لطافت همان بارانی که من عاشقانه دوستت دارم

امشب نیز مثل همه شبها ، دلم دارد درونش حرفها ،

بیا تا فرار کنیم از همه غمها ، بیا تا بشکنیم این سد را در بینمان ، تا نباشیم باهم ، ولی تنها

میدانم تو نیز حال مرا داری ، تو نیز مثل من ، درد مرا داری ،

بی تو...

بهت نمی گم دوسِت دارم ،ولی قسم می خورم که دوسِت دارم 

 بهت نمی گم هرچی که می خوای بهت می دم، چون همه چیزم تویی

  نمی خوام خوابتو ببینم،  چون توخوش ترازخوابی 

 اگه یه روزچشمات پرِاشک شد ودنبال یه شونه گشتی که گریه کنی،

 صِدام کن بهت قول نمی دم که ساکتت کنم  ،اما منم پا به پات گریه می کنم 

 اگر دنبال مجسمه سکوت می گشتی صِدام کن، قول می دم سکوت کنم 

 اگه دنبال خرابه می گشتی تا نفرتتو توش خالی کنی  ، صِدام کن چون قلبم تنهاست

  اگه یه روزخواستی بری قول نمیدم جلوتو بگیرم اما باهات میدوم

اگه یه روز خواستی بمیری قول نمی دم جلوتو بگیرم اما اینو بدون من قبل از تو میمیرم...

 

دل من ....

 

شیشه ای می شکند....

یک نفر می پرسد... چرا شیشه شکست؟

مادر می گوید...شاید این رفع بلاست.

یک نفر زمزمه کرد.... باد سرد وحشی مثل یک کودک شیطان آمد.

شیشه پنجره را زود شکست.

کاش آنشب که دلم مثل آن شیشه مغرور شکست عابری خنده کنان می آمد...

تکه ای از آن را بر می داشت مرهمی بر دل تنگم می شد...

اما آنشب دیدم...

هیچ کس هیچ نگفت غصه ام را نشنید....

از خودم می پرسم آیا ارزش قلب من از شیشه پنجره هم کمتر است؟

دل من سخت شکست اما، هیچکس هیچ نگفت و نپرسید چرا؟

متشکرم...

تقدیم به کسی که برام مثل نفسه...

برای همه وقت هایی که مرا به خنده واداشتی.

برای همه وقت هایی که به حرف هایم گوش دادی.

برای همه وقت هایی که به من جرات و شهامت دادی.

برای همه وقت هایی که مرا در آغوش گرفتی.

برای همه وقت هایی که با من شریک شدی.

برای همه وقت هایی که با من به گردش آمدی.

برای همه وقت هایی که خواستی در کنارم باشی.

برای همه وقت هایی که به من اعتماد کردی.

برای همه وقت هایی که مرا تحسین کردی.

برای همه وقت هایی که باعث راحتی و آسایش من بودی.

برای همه وقت هایی که گفتی “دوستت دارم”

برای همه وقت هایی که در فکر من بودی.

برای همه وقت هایی که برایم شادی آوردی.

برای همه وقت هایی که به تو احتیاج داشتم و تو با من بودی.

برای همه وقت هایی که دلتنگم بودی.

برای همه وقت هایی که به من دلداری دادی.

برای همه وقت هایی که در چشمانم نگریستی و صدای قلبم را شنیدی.

به خاطر همه ی این ها هیچ وقت فراموش نکن که :

لبخند من به تو یعنی ” عاشقانه دوستت می دارم ”

آغوش من همیشه برای تو باز است.

همیشه برای گوش دادن به حرفهایت آمادگی دارم.

همیشه پشتیبانت هستم.

من مثل کتابی گشوده برایت خواهم بود.

فقط کافی است چیزی از من بخواهی ,
بلافاصله از آن تو خواهد شد.

می خواهم اوقاتم را در کنار تو باشم.

من کاملا به تو اطمینان دارم و تو امین من هستی.

در دنیا تو از هرکسی برایم مهم تر هستی.

همیشه دوستت دارم چه به زبان بیاورم چه نیاورم.

همین الان در فکر تو هستم.

تو همیشه برای من شادی می آوری به خصوص وقتی که لبخند بر لب داری.

من همیشه برای تو اینجا هستم و دلم برای تو تنگ است.

هر وقت که احتیاج به درد دل داشتی روی من حساب کن.

من هنوز در چشمانت گم شده هستم.

تو در تمام ضربان های قلبم حضور داری

زندگی

مثل یک درنای زیبا تا افق پرواز کن 

         نغمه ای دیگر برای فصل سرما ساز کن

زندگی تکرارِ زخمِ کهنه دیروز نیست 

         بالهای خسته ات را رو به فردا باز کن ...

تقدیم به مخاطب خاصم

خــوب ِ مــن ،

همین جا درون شعرهایم بمان

تا وسوسه یِ دوستت دارم هایِ دروغینِ آدمها مرا با خود نبرد

به سرزمین هایِ دورِ احساس ؛

من اینجا هر روز با تـو عاشقی می کنم بی انتها

شعرِ من بهانه ایست برای مـا شدن دستهایمان

تا تکرارِ غریبانه یِ جدایی را شکست دهیم

.
.
.

تمام تنم می سوزد از زخم هایی که خورده ام

دردِ یک اتفاق که شاید با اتقا قِ تـو

دردش متفاوت باشد ویرانم می کند

من از دست رفته ام ، شکسته ام

می فهمی ؟

به انتهایِ بودنم رسیده ام ؛

اما اشک نمی ریزم

پنهان شده ام پشتِ لبخنـدی که درد می کند

.
.
.

و امان از این بوی پاییزی و آسمان ابری

که آدم نه خودش میداند دردش چیست و نه هیچ کس دیگر

فقط میداند که هرچه هوا سردتر میشود

دلش آغوش گرم میخواهد

.
.
.

.
.
.

روزی میرسد که با لبخند تو بیدار میشوم

این روز هر زمان که میخواهد باشد

فقط باشد